Gök-Yüzü

Yer-yüzü..
Yeryüzünün eşsiz bataklığına inat;
Gökyüzünün sonsuzluğusun..
Hatta bulutlar senin gamzelerin..

Sancılarla uyandım yine, gerçi hiç uyumadım ki..
Sırt ağrılarımı geçirmeyen ama acılarıma iyi gelen kurabiyeler yapsaydın keşke..
Hala yapamıyor musun, tarçınlı havuçlu kekleri?
Seninle aynı mutfakta sarılarak yemek yapmalıyız..

Kokteyller hazırlasak da, sen şekeri eritemezsin..öğrenemedin..
Midemiz de bulansa, böğrümüz de yansa, vicdanımız da sızlasa..
Seninle karşılıklı iki tek de atsak..
Kusmaya yine tek başına gideceğiz..iki kişi içsek de..
Demem şu ki..
Derviş de olsak, şukela da, vahdeti vucut da,
Gönlümü çaldın, ses etmedim..
Mesafelerden bahsediyorsun, karısı ölen adam ona aşkla bağlıyken hala..
Ayıp değilse de ayıplarım..

Gökyüzüsün..
Göğün tek yüzü..
Bulutlar gamzen, fırtınalar tutkun, yağmur huzur..
Ben neyinim,o muallak..
Muallak, muadil müezzinin müderrislerle mütemadiyen mübalağasıysa madem..
Eksiğimsin,
Onca gereksiz kelime içerisinde tek gerekli olansın..
Gönlüm, koltuğum, yatağım, gamzelerim boş..

Yer-yüzü
Zeminin kayganlığında hareket ettirilen kelimeler.
Gök-yüzünün sonsuzluğuna bırakıldı..
Araftaki biz gariplerin seçebildiği bağzı kelimeleri de sen oluşturdun işte..
Meselenin başlangıcı-sonu bundan ibaretti..
Biz konuyu yerden göğe yanlış anlamışız,
Eksiği bize, fazlası size..

Ve sen hala okuyorsun..
Hiç bitmeyen, başlanmayan, yazılmayan,
İç sesle yüreğine bağışlanan cümle partiküllerini okuyorsun..
Hee, unutmadan..
Unutursan adımı..bir adım da gelir, fısıldarım..
Balığım ben..
Sudaki şeklim işte buradan gelir..
Gökten yere yağan suyun adıyım..