Bu dünyada ben yoktum, doğdum
Bebektim, yordum
Çocuktum, sordum
Küçüktüm, toydum
Kahramandım, robottum
Şimdi adam oldum
Büyüdüm, doğruldum
Öğrendim, yoğruldum
Yaşadım, yoruldum
Hırçındım, duruldum
Düşmandım, vuruldum
Anlaşılmadım, kudurdum
Bana vurana bende vurdum
Hep ilktim, sondum
Kökendim, soydum
Yapraktım, soldum
Döküldüm, toprak oldum
Buzuldum, dondum
Ateştim, kordum
Nehirdim, göldüm
Taştım, damla damla doldum
Kim çeker ki bu adamın kahrını?
Yağmurla su oldum
Denizle tuz oldum
Karlarla buz oldum
Hep ben mutsuz oldum
Düşerken tutundum
Kalkarken tutuldum
Yalnızdım unutuldum
Sayfalarda kurutuldum
Kim duyar ki bu adamın sesini?
Topraktım, tohumdum
Fidandım, torundum
Ağaçtım, odundum
Ormandım, korundum
Yılandım, soktum
Fakirdim, yoktum
Zengindim, toktum
Her geceydim, koptum
Mankendim, soyundum
Hep dinledim, koyundum
Bacaktım, koldum
Sağ koldum ve soldum
Her şeyi savurdum
Sinirlendim, kasıp kavurdum
İstesem taş olurdum
İstemesem de olurdum
Güneştim, ay oldum
Depremdim, fay oldum
Kısraktım, tay oldum
Hay oldum, huy oldum
Gökyüzünde, buluttum
Geriye kalan, umuttum
Ama çöl oldum, kuruttum
Ben kendimi unuttum
Adam, kendi kendine ve yalnız ölür. Duyulmaz, unutulur.
