Offre de L'apocalypse(Arz-ı Kıyamet)

Yazmak istemiyorum kahraman müzikle coşmuşken müziğe saygısızlık etmek istemiyorum ama sende hisset istiyorum içimi titreten tınıları.Eskiden ne zurna severdim ne davul ne darbuka şimdi anladım ritmlerini değil seslerini değil insanları eğlendirmesini sevmiyomuşum.Ben küçücük odamda halvetteyken hissettiklerimi tınıya dökemedikleri için sevmiyomuşum.Ama yeri geldi 40 gün boyunca odaya giren ışık hüzmesinden odaya girdiler kulaklarımda bir tat bıraktılar.Ney'in nefesi Kuran'ın yapraklarını çevirdi,davula her vuruluşunda çilehanemin duvarları genişledi.Yıkık dökük taşlarla yapılmış çilehanemin taşları sarsıldıkça ben kuran'a sarıldım,insanlardan tiksindikçe ilahi olana yaklaştım.O taşların altında kalacağımı biliyodum kapadım gözlerimi son nefesimi verdim..Müziği dinledim kuran'a sarılmışken gözlerimi açtığımda önemde duvar değil dağ vardı.Eteklerinde kapkaranlık başak tarlaları,insanlar toplanmaya başlamıştı.Herkes ayakta bense oturuyordum;elimde kuran diğer yanımda neyim diğer yanımda Yusuf Aleyhisselam ın güzel gülüşü..dağın arkasından güneş yükseldikçe başaklar altın sarısına büründü.cefakar insanların yüzüne nur doğdu gözlerini ovuşturmaya başladılar.dağın en üstünde bir güneş tanrının ta kendisiydi bakamıyordum güneşe yaşıyor ama ifade edemiyordum dökemiyordum kağıda..dağın zirvesinde yerde oturan Hz Muhammed olmalı kainat onun için yaratıldığı için en üstte.O'nun yanında diğer peygamberler İbrahim,Yusuf,Yunus,Üzeyir,İsa,Musa,Davud,İshak,İsmail ve binlercesi..Yukardan yüzüme doğru ışık geldikçe üstümdeki yeşil cüppe,yeşil çile hırham,pinhanımı gördüm sakallarım bembeyaz..Karşımdaki kadının etrafta çocuğunu araması ve sonunda onu görüp nasırlaşmış tozlanmış elleriyle o meleği tutup çıkarması düştüğü cehennem çukurundan..Tanrının altında peygamberler onlarında altında erenler,dervişler,ermişler hepsi,onlarında altında neyzenler,bendiriler,davulzenler,zilzenler,tefciler aynı anda aynı ahenkle başladılar çalmaya..Neyin nefesi başakları dalgalandırmaya başladı.bendirin ritmi kalbimle aynı anda atmaya başladı.ben en gerilerdeydim peygamberlerin altındaki erenler seslerle birlikte sema etmeye başladı biz aciz kullar aynı anda secdeye kapandık herkesin gözünde yaşlar var..Tanrıya öyle inanmışım ki beni yakmaz inkar etmeyeni yakmaz diye..herkes korkudan ben onun dizlerine kapanabildiğim için sevinçten yaşlar var..bi kadının dudaklarını ısırırsın o an kıpkırmızı bi kan akar ya iste kuran'ımın rengi öyleydi,cehennem rengiydi..En gerilerdeydim saflarda en uzaktan ben görüp en içinde ben hissediyodum yaradanın nefesini..benim safımda kimler yoktuki uçsuz bucaksız sanıp uzaklara bakmaya başladım.İlerde bir dağ daha yok yok nur ışığından yoksun tepecik gibi..korktum birden daha da eğildim..secdede burnumdaki toprak kokusu ilerden gelen kan kokusuyla karıştı kafamı kaldırdığımda o tepecikten benim bulunduğum vadiye oluk oluk kan akıyor..Anlıyorum şimdi herşeyi o tepedeki şeytan ve tüm ahalisini toplamış konuştukça konuşuyo..bizi yaradan ise sadece susuyo biz içimizde yanarken şeytan dostlarının gözünde ateş var,kin var..hepsi birden ayağa kalkıyo zırhlılar atları dahi..boyumdan büyük baltalar kılıçlar kalkanlar heryerlerinde,yüzleri korkunç..herkes yanıma koşuyo kim olduklarını anlamıyorum arkama baktığımda milyarlarca insanın gözünde erenler arasında görüyorum kendimi..Gözümden tek damla yaş akıyor..Tanrının bana değer verdiğini biliyorum ya eren olmak bişiymi gözümde..Azam ali yakardıkça içim daha da yanıyor susuyorum dudaklarım kurumuş salat-selam getirmekten..Şeytan dostları tozu dumana katarak geliyolar üstümüze coşkuyla..yakarıyorum yaradana nolur bizede silah ver yay ver..yoksa telef olcak bunca insan diye..sadece susuyor,ağlıyorum o sustukça daha fazla..Arkamdaki insanlar destekler sanıyorum baktığımda saf değiştirdiklerini görüyorum.unutmuşlar yaradanın adının Allah olduğunu..Bir avuç kaldık..birisi başımı okşuyor doğruluyorum ağlama oğul diyor..ben hala kılıç arıyorum yerde onları öldürmessek bizi öldürjekler diye elimden düşen kuran'a aldırış etmeden..ihtiyar gülümsüyor eğilip kuran'ı öpüp bana uzatıyor..sabır oğul diyor..düşünüyorum aklıma geliyor Allah ol derse olur öl derse ölür..O an anlıyorum bu savaşın kılıçla yayla olmadığını,bu savaşın kendimizle olduğunu,nefsimizin savaşı olduğunu